Wat heb ik ooit geloofd, over mijn recht om te ontvangen en om volledig gedragen te worden door het leven, voordat ik ooit iets anders wist?
Afstemmen is alles wat je denkt, doet, zegt en gelooft in lijn brengen met wie je echt bent. Eén van de belangrijkste manieren waarop ik dat doe is schrijven.
En vandaag speelde deze vraag de hoofdrol.
Wat heb ik ooit geloofd, over mijn recht om te ontvangen en om volledig gedragen te worden door het leven, voordat ik ooit iets anders wist?
Eerst is het even stil en daarna laat ik de woorden doorvallen. Ze vallen via m’n inspiratie recht door naar m’n vingers, die de woorden aan elkaar rijgen als de kralen aan een ketting. Voor m’n ogen zie ik het sieraad ontstaan.
Alles is liefde.
Alles is avontuur.
Alles is mogelijk.
Dat was het.
In de kern was dat het.
Dat bedenk ik me met mijn hoofd, als ik kijk naar m’n kinderen en vooral naar m’n dochter.
Die puurheid, nog zonder ‘hoe het hoort’ is dat het.
Ik bedenk me met m’n hoofd dat ik ook zo was geweest als kind, al was dat vuur net iets sneller gedoofd door de dood van m’n moeder.
En ik voel het nu, in mijn hart en ziel.
Nog niet zo vurig als ik weet hoe het kan zijn, maar wel grootser en brandender dan ooit te voren.
Ik voel het elke dag, ik VOED het elke dag.
Alles is liefde.
Alles is avontuur.
Alles is mogelijk.
Ik blijf het zo interessant vinden hoe sterk onze geest is.
Bijna niet voor te stellen.
Je hoeft ‘alleen maar anders te denken’ en je hele leven verandert.
Te bizar voor woorden.
En zo ontzettend tegenstrijdig.
Want hoe makkelijk het lijkt om je eigen gedachtes te veranderen:
‘Ik denk nu aan een eekhoorn. En ik denk nu aan een lekkere kop koffie.
Zo, m’n gedachtes veranderd’.
Zo ingewikkeld blijkt het te zijn als het gaat om onze overtuigingen.
Terwijl, wat is een overtuiging?
NIETS ANDERS DAN EEN GEDACHTE DIE JE GELOOFT.
Maar die krengen zijn zo ontzettend hardnekkig, niet normaal.
Aan de ene kant is het dus superhandig dat ze zo standvastig zijn. Want als ik me altijd moet afvragen of de douche wel veilig is, wordt elk ochtendritueel een enorme toestand en dan moet de dag nog beginnen! En als ik steeds moet ervaren of ik écht van vuur af moet blijven omdat dat zeer doet, is dat ook weer zo wat.
Maar aan de andere kant, jongens..
’Nee, als iemand je niet leuk vindt geeft dat helemaal niks. Smaken verschillen en niet iedereen hoeft je beste vriend te zijn.’
Ik heb het m’n hoofd al 1000x gezegd.
En toch blijft die steek in m’n maag komen, die verkramping.
Eerlijk is eerlijk, wel 1000x minder als vroeger EN ik weet waar de verkramping vandaan komt.
Vroeger zag ik het als bewijs dat ik mijn bestaansrecht moest bevechten, elke dag opnieuw.
Godzijdank weet ik inmiddels beter: het gedoe, de kramp (die niet meer zo misselijkmakend is, maar wel nog knap irritant) is slechts een waarschuwingssignaal. ‘Ho, even opletten Diveertje, want je gelooft nu iets wat niet dienend is voor wie je echt bent’.
En al WEET ik dat het dus niet waar is, ik geloof het blijkbaar nog wel.
Een beetje.
Want anders waren mijn emoties niet nodig om me erop te attenderen.
Weer even terug naar de afstemvraag die vandaag mijn inspiratie mocht aansteken.
Wat heb ik ooit geloofd, over mijn recht om te ontvangen en om volledig gedragen te worden door het leven, voordat ik ooit iets anders wist?
Alles is liefde.
Alles is avontuur.
Alles is mogelijk.
Ik ben bereid om alle conclusies die ooit heb getrokken los te laten.
Ja, dus ook conclusies als ‘je hoort al je vrienden regelmatig te bellen, anders ben je ongeïnteresseerd.’
Ik doe wat goed en kloppend voelt en daarmee eer ik mezelf én de ander.
Ik ben bereid om mijn verlangens te eren met actie.
Ja, dus ook als ze me heule spannende dingen laten doen als een VA inhuren, terwijl mijn ego nog van alles probeert met een welgemikte ‘ja ja lekker makkelijk Divera, iemand anders jouw rotklusjes te laten opknappen. Dat hoort niet, dat hoor je zelf te doen’.
En daarmee geef ik mezelf de ruimte waar ik naar verlang om te creëren!
Elke dag stel ik mezelf de vragen die voor mij nodig zijn om verder te komen.
Om meer te leren.
Om meer te begrijpen.
Om nog meer mijn ziel te laten buitenspelen.
Zodat ik leef in afstemming met wie ik echt ben.
100% in overgave meevaren op de stroom van het leven.
Ik zal je een geheimpje vertellen: het gebeurt toch wel.
Alles wat moet gebeuren, zal gebeuren.
Alles wat je moet ervaren, zul je ervaren.
Dus ga je eerst in vol gevecht met alles wat er is of geef je je over en volg je je inspiratie?
Het mag allebei.
En..
Weet dat je kunt kiezen.
Liefs, Divera