Als ik alles al had waar ik naar verlangde.
Als ik me al voel zoals ik me wil voelen.
Als ik al heb wat ik wil hebben.
Als ik al leef zoals ik wil leven.
Het is er, voor altijd.
Wie zou ik zijn?
Hoe zou ik leven?
Wat zou ik dan NU doen?
Nu?
Vandaag?
Spreken.
Overal spreken.
In gesprek met mooie, fijne, inspirerende mensen.
Praten over bewust leven, schitterend leven, afgestemd leven.
Praten over het gedoe en de ingewikkelde mindfuck die ik soms voel.
Praten over hoe ontzettend gelukkig ik ben en dat het net zo goed heel anders had kunnen lopen.
Wat als ik was blijven werken bij mijn oude werkgever?
Wat als ik in de relatie van toen was gebleven?
Wat als ik mijn gedrag van vroeger had voortgezet?
Het tot in extreme mezelf buitenspel zetten voor die shot aan waardering en erkenning, die nooit het resultaat gaf waar ik zo intens naar verlangde?
Het was een soort verslaving, waarbij elke shot een extra teleurstelling gaf.
Maar waarvan ik hoopte ‘nee, dit zal me nu echt het gevoel geven waar ik zo naar verlang’.
En was dit maar zo bewust aan de gang toen, nee!
Ik was als een junkie.
Er bestond niets dan de volgende hit.
Er bestond niets dan de zucht naar verlichting.
Die niet kwam.
Nooit.
Ik wil lachen en spelen.
Ik wil eerlijk zeggen hoe heerlijk ik het leven vind en hoe moeilijk op sommige momenten.
Ik wil in gesprek over schuld en schaamte en hoe het gewoon niet bestaat.
Het is niet echt.
Die vergelijking met de verslaving is treffend.
En treurig tegelijk.
Het begint allemaal met het gevoel ‘het moet toch beter kunnen, het moet toch anders kunnen’.
Zo kwam ik toen bij de ACA terecht (Adult Children of Alchoholics) om te dealen met de alchoholverslaving van m’n vader.
En uiteindelijk bracht het me op het spoor van persoonlijke ontwikkeling.
Ik wil niet meer anders!
Wat zou ik doen als ik leef in afstemming met wie ik echt ben?
Ik wil me verbinden met Schitterend Leven Die Hards, die geen genoegen meer nemen met minder dan het beste.
Niet vanuit HEBBEN, GRIJPEN, WILLEN, maar vanuit een diep weten dat het leven gewoon zo bedoeld is!
Ik wil mooie gesprekken over ‘hoe wordt het nog beter dan dit?’
Zonder dat ik de schuld en schaamte voel opkruipen, zich nestelt in mijn haarvaten en me remt in alles wat ik wil ondernemen.
Ik wil op zoek naar fijner en beter.
Niet ten koste van de wereld, juist omdat ik zo’n diep verlangen heb om dit aan de wereld te geven.
Dat is wat ik zou doen als ik alles al had waar ik naar verlang.
Aho.
Liefs, Divera