Wie was ik?
Ik was het kleine meisje zonder moeder.
Ik was het kind met een grote lach en een groot verdriet.
Ik was de leukste thuis, want ja, er was al zoveel verdriet.
Ik was emotioneel, want in alles voelde ik de afwijzing.
Ik was makkelijk, want dat bracht me de meeste aandacht.
Ik was stoer en wist over alles mee te praten, want dan was ik cool en voelde ik dat ik erbij hoorde.
Ik was een claimer, want anders zouden mensen gewoon bij me weggaan.
Ik was een pleaser, want zo voelde ik me veilig.
Ik was bang, maar ik stond met m’n handen in m’n zij de boel te commanderen.
Ik was een vechter en een doorzetter, om maar niet te hoeven verliezen.
En op de onverwachte momenten brak ik.
Kon ik de maskers niet meer ophouden, kon ik de lach niet meer faken, kon ik het toneelspel niet meer doorzetten. En voelde ik me overspoeld door de drek van het leven.
Om daarna het stof van m’n kleren te slaan, m’n lach nog groter op te zetten en weer door te gaan alsof er niks was gebeurt.
Want mijn beker moest gevuld.
Wie ben ik?
Ik ben groots en meeslepend.
Ik ben elke dag bereid om volledig aan te gaan wat er is.
Ik hoor de roep van mijn ziel harder dan het gefluister van mijn drama.
Ik ben ontspannen en vol vertrouwen.
Ik ben voor m’n geluk onafhankelijk van de grillen van buitenaf.
Ik ben betrokken en ik ben liefdevol. Niet meer omdat ik daar iets voor terug moest hebben.
Ik ben gelukkig en ik voel het geluk vanaf het moment dat ik m’n ogen opendoe.
Ik vul mijn eigen beker.
En alles wat overstroomt, deel ik met m’n liefsten en met de wereld.
Ik vul mijn eigen beker.
En vanuit wat overstroomt kan ik duidelijk zijn en je de spiegel zo duidelijk voorhouden dat je met je neus ademkringen op het glas maakt. Zonder angst voor jouw afwijzing maar met een diep weten dat dit is wat er mag gebeuren.
Ik vul mijn eigen beker.
En vanuit wat overstroomt kan ik harder joelen om jouw succes dan je zelf ooit durft te doen. Niet omdat ik hoop dat je me lief gaat vinden. Nee. Omdat het mag komen als reactie op het leven en op de prachtige stappen die jij zet.
Ontdek jouw beker.
Begin met het dichten van de opengeslagen bodem.
En ga ervaren, voelen, uitproberen.
Ga herkennen wanneer de beker vult.
Ga herkennen wanneer de beker lek gaat.
Jij bent zelf de enige die het lek kan dichten.
Jij bent zelf de enige die jouw beker kan vullen.
Ik was de vrouw die hier de paniek over voelde.
Ik ben de vrouw die zegt ‘HA MOOI!’
Liefs, Divera