Ik had er weer zo één.
Een K*T dag en een PRACHTIGE dag, allebei tegelijk.
Ik zonk tot de bodem en een paar uur later kwam ik weer boven en haalde ik zo’n heerlijke, verse teug adem.
Aaaaaahhhhhh….
Dat kantelpunt..
De bullshit valt weg, het zelfmedelijden glijdt van me af en de donkere wolken lossen in krullige slierten op in het licht.
En het voelt zo ontzettend goed.
Als een slok fris water als je ontzettend veel dorst hebt.
Als een hap van m’n favoriete kipshoarma van de slager, met knapperige ijsbergsla en precies de juiste hoeveelheid knoflooksaus, als je gillende honger hebt.
Als dat gevoel van intense opluchting, als je het bandje van je bh na een lange dag loshaakt.
Als in een vers verschoond bed stappen, de extra dikke deken over je heen trekken en de ontspanning door je lijf voelen trekken, na een krankzinnig volle dag.
Als in de armen vallen van je liefste en intens en intiem gekust worden, nadat hij weer dagen op reis is geweest.
Dit is de nummer 1. les in mijn leven geweest.
Let goed op, want wat ik je nu ga vertellen heeft mijn leven veranderd.
En heeft de potentie om dat van jou gezellig in die stroom mee te nemen.
Dit is er zo eentje in de categorie: je gaat het pas zien als je het door hebt.
Ja.
Zo eentje.
Er is geen licht zonder donker.
Ik heb m’n drama vervloekt, omdat ik niet doorhad wat het echt betekent.
Ik heb m’n heftige emoties vervloekt, omdat ik me erdoor gevangen voelde en al helemaal niet de onschatbare waarde kon zien.
Als een schichtig paard heb ik geprobeerd (geprobeerd zeg ik..) schuld, schaamte en afwijzing te slim af te zijn, door me in allerlei bochten te wringen.
Met als intens teleurstellend resultaat dat ik dubbel het haasje was: schuld, schaamte en afwijzing kwam, altijd, EN op haar hielen kwam een verpletterende burn-out, want ik vroeg het onmogelijke van mezelf.
Ik geloof dat genieten de bedoeling is.
En dat is onmogelijk als je niet alles in het leven omarmt en ziet voor wat het is:
Een moment om van te genieten.
Of een kans om een andere keus te maken.
Niet meteen in de weerstand schieten.
Niet meteen 1000 redenen bedenken die je me wil vertellen waarom het ECHT niet waar is wat ik zeg.
Droom en mijmer hier eens over.
Wat nou als al het gedoe, al je verdriet, frustratie, boosheid, schuld en schaamte belangrijk is?
Niet om te bevechten, maar om te leren begrijpen en haar boodschappen te zien?
Wat nou als je alles in je leven kan zien als een signaal.
Wel deze kant op.
Niet deze kant op OF eerst even goed kijken en dan pas deze kant op.
Wat nou als je erop zou kunnen vertrouwen, dat er altijd dat kantelpunt is?
Lfs, Divera