Schitterend Leven.
Deze term is niet zomaar in mijn leven gekomen. Het is het resultaat van diep en intens voelen hoe K*T het leven kan zijn. Ergens diep van binnen voelde ik ‘zo hoort het gewoon niet te zijn’ maar het drama pakte keer op keer mijn aandacht.
Wat had ik willen weten, vroeger? Dat die stink huilbuien niet het bewijs waren van mijn falen en mijn minderwaardigheid.
Nee. Die intense huilbuien waren het resultaat van het structureel negeren van de wat meer subtiele signalen.
Wat had ik willen weten, vroeger? Dat je krijgt wat je verwacht.
Ik werkte me een slag in de rondte om het IEDEREEN naar de zin te maken. Want ja, als ik iedereen gelukkig had gemaakt, nou, dan was het het eindelijk mijn beurt! Maar ik geloofde niet dat ik het verdiende om geluk te voelen. Dus ook al stonden ze rijen dik met cheerleader pom poms mijn naam te schreeuwen, ik geloofde het niet.
Mijn eigen overtuigingen lieten het geluk niet toe.
Het leven heeft mij uitgenodigd om het spel te leren spelen en man oh man, wat is dat een pijnlijke leerschool geweest.
Maar ik wist het gewoon. Het MOET beter kunnen. Het MOET anders kunnen. Ergens is er het geluk en de liefde waar ik zo intens naar verlang.
Daar waar ik dacht te moeten grijpen, was loslaten het antwoord.
Op mijn allerdiepste punt kon ik niet anders dan uitroepen:
Kom maar door, lief leven. laat me maar zien waar ik nog meer in de overgave kan gaan. Met plezier en liefde laat ik de randen van de oever los en laat ik me meevoeren met de stroom van het leven.
Ik heb mogen leren dat het zo werkt.
Ik heb mogen ervaren dat alles klopt.
Ik heb mogen voelen dat ik bij kan sturen. niet vanuit angst of tekort, maar vanuit een verlangen om mijn meest Schitterende leven te leven.
Ik laat het los, ik laat het vrij.
En in die vrijheid ben ik groter dan ik ooit had gedacht, kan ik meer dan ik ooit heb kunnen doen en verzet ik bergen. Niet met opgerolde mouwen en bloed zweet en tranen, nee hoor.
De bergen lijken zich te verplaatsen door de energie van mijn hart, die zo sterk en krachtig is.
Het leven buigt zich naar mijn wil, zonder enige dwang of druk.
Het enige wat ik gebruik om mijn leven te besturen is mijn FOCUS.
Focus op verruiming.
Focus op wat kan er wel.
Focus op wat goed voelt.
Focus op wat kloppend voelt.
Focus op nieuwsgierigheid.
Focus op opluchting.
Laserfocus op daar waar ik naar toe wil.
En met geen 1000 paarden krijgen ze me van mijn pad, omdat het mijn pad is.
Met geen 1000 argumenten krijgen ze mij gekeerd, omdat ik voel dat de wijsheid van mijn hart klopt.
Liefdevol hoor ik ze aan, ondertussen loop ik mijn eigen pad.
Liefdevol beweeg ik mee met de wind, ondertussen loop ik mijn eigen pad.
Liefdevol observeer ik hoe de rust en kalmte bij me blijven, ook al breekt de pleuris uit om me heen.
Liefdevol zie ik hoe ik soms toch nog dat masker opzet van ‘kijk mij het eens allemaal in het snotje hebben’.
Liefdevol voel ik hoe de energie zich vernauwd.
En even liefdevol laat ik het masker oplossen en blazen de resten weg als zandkorrels die door de wind worden meegenomen.
Schitterend Leven.
Het was er altijd al.
Het toonde zich.
In haar volle glorie.
Toen ik stopte met me te verzetten tegen het leven.
Liefs, Divera