Ik heb het meeste van mijn leven naar de omgeving gekeken om te bepalen waar ik stond.
Was het goed of niet goed wat ik deed?
Was het goed of niet goed wat ik zei?
Was het goed of niet goed hoe ik leefde?
De buitenwereld als richtingaanwijzer, sjemig, heb je enig idee hoe ontzettend ingewikkeld dat is?
Welk signaal moet ik volgen?
Want als ik ze allemaal volg, word ik stapelgek.
Wie moet ik dan op waarde schatten en hoe doe ik dat dan?
Want als ik alles van iedereen aanneem word ik ook stapelgek.
Wat moet ik dan doen? En hoe weet ik absoluut zeker dat dat het juiste is om te doen? Je raad het al, onbegonnen werk, om stapelgek van te worden.
Stapje voor stapje is mijn focus veranderd.
Van buiten naar binnen.
Het is zeker niet minder eng, want ook de richtingaanwijzers van binnenuit geven niet de hele route in één keer weer. Het is zeker niet minder spannend, want de valse zekerheid van goedkeuring van buitenaf (hoe schaars dan ook) is er niet.
Maar het is helemaal van mij.
En er gebeurt iets wonderlijks.
Hoe meer ik me richt op mijn eigen leiding, hoe duidelijker de signalen worden.
Hoe meer ik het rumoer van de buitenwereld laat verstommen, hoe duidelijker de stem van mijn ziel te horen is.
Hoe meer ik de buitenwereld bekijk voor wat het is, BUITEN mij, hoe rustiger het wordt. In mij en om me heen. En het pad van mijn leven, mijn schitterende leven zie ik oplichten, als vuurvliegjes in de nacht.
En hoe meer ik kijk vanuit mijn hart in plaats vanuit mijn angst, hoe meer ik zie.
Hoe meer ik van jou zie.
Laat mij met je meekijken naar de dingen die jij wilt oplossen. Laat mij met je meekijken naar al het moois dat je wilt neerzetten. Ik kijk mee en ik leer je hoe ook jij de buitenwereld kan laten voor wat het is en hoe je de signalen van jouw hart kunt herkennen en volgen.
This one’s on me
Deze maand geef ik een aantal gratis sessies ‘Divera geeft Vragen’. En met die vragen vindt jij je eigen antwoorden.