It was the best of times, it was the worst of times, it was the age of wisdom, it was the age of foolishness, it was the epoch of belief, it was the epoch of incredulity, it was the season of Light, it was the season of Darkness, it was the spring of hope, it was the winter of despair…
Uit: A Tale of Two Cities van Charles Dickens
Ik werd vanochtend wakker en er dwaalde een zin door m’n hoofd, ik dacht dat hij van Shakespeare was.
Woorden van 161 jaar geleden, zo mooi en zo ontzettend raak!
Zo dan..
Ik voel me gestretcht aan alle kanten in deze tijd en tegelijkertijd zijn de inzichten en de ervaringen intenser dan ooit.
Ik leef voluit en volg de duwtjes die ik vanbinnen voel.
En ik deel wat er in me leeft op mijn manier, de Divera manier.
Die altijd net iets grootser, luider, gekker en intenser is dan ‘gewoon’.
Ik heel.
Ik groei.
Ik geniet.
Ik ontwikkel.
Ik speel.
Ik doe.
Ik GENIET.
Een gedachte komt in me op: ‘Wat nou als ik dit voor de rest van m’n leven zou mogen doen?’
Dit = delen wat er in mij leeft, mijn leerproces en inzichten delen en reageren op het leerproces van anderen.
Doel = Schitterend Leven
Leven vanuit al het moois dat er is en alles wat mogelijk is.
Het intense geluk ervaren van je bewegen op jouw pad en je bewegen naar waar jouw verlangens liggen.
De ribbels op de weg zien voor wat ze zijn: let op, je dwaalt af.
Het gedoe onderweg zien voor wat het is, HO nu even opletten of je wel op jouw pad blijft.
Het leven door je heen laten leven en ondertussen MAG je je focussen op alles wat je wilt.
En in jouw verruimende focus mag je het intense geluk ervaren van bewegen op jouw pad en bewegen naar waar jouw FOCUS ligt.
Zo werkt het altijd.
Je krijgt wat je denkt.
Je ervaart jouw focus.
Hoe gaaf is dat.
Want dat is het ENIGE wat je zelf kunt beïnvloeden.
En ik cirkel weer even terug naar de gedachte: ‘wat nou als ik dit voor de rest van mijn leven zou mogen doen?’.
En mijn systeem reageert met een liefdevolle, ondeugende lach en zegt: ’Schitterend toch’?