Mijn inzicht van gisteren zoemt nog na in mijn systeem.
Er kwam weer eens een geld-dingetje langs. Je weet wel, gevoel van tekort en denken het niet goed te doen en daar te lang in te blijven hangen.
Same old, same old.
De saboteur is weer aan het werk geweest.
De saboteur die me weghoudt van het pad dat ik te lopen heb.
Nou ja, saboteur..
Ook die mag ik liefdevol laten oplossen in het veld van licht en liefde.
Er was gedoe.
Gedoe is niets anders dan een waarschuwingssignaal, net als die ribbels op de snelweg die aangeven dat je afdwaalt.
Het enige wat je hoeft te doen is herkennen dat je op die ribbels rijdt en bijsturen.
Gedoe is gewoon mijn perfect afgestemde navigatie systeem.
Gedoe laat me weten dat ik op dat moment iets denk, doe, zeg of geloof dat NIET in lijn ligt met wie ik werkelijk ben.
Zo, klinkt meteen een stuk beter, toch?
Laten we nou niet extra gedoe creëren door een toestand te maken van al die prachtige emoties.
Ach en wee, ik voel angst.
Oh jee, ik voel frustratie.
Donder en bliksem, ik voel boosheid.
Dank je, lieve frustratie, dat je zo duidelijk aanwezig bent dat het me de kans geeft om te kijken en te kiezen.
Dank je, lieve boosheid, dat je me de impuls geeft om de kracht die ik buiten mezelf heb gelegd weer terug te nemen.
Dank je, lief verdriet, dat je m’n onbewustheid losweekt en wegspoelt met mijn krachtige tranen.
Je gaat het pas zien als je het door hebt.
En dat begint bij iemand die je vertelt hoe het kan zijn.
En en dat gaat een stukje verder als iemand subtiel doch duidelijk je misvattingen doorprikt.
En je gaat het pas écht doorhebben als je het zelf hebt ervaren.
Leven, kom maar op!
Ik heb er weer zin in, jij ook?
Liefs, Divera