Zo’n nieuw jaar is als een onbeschreven blad.
En dat kun je zien als iets positiefs, ik vind het meer voelen als nieuwe witte gympen.
Prachtig, zo vol belofte en precies zoals ik ze voor ogen had.
En ze staan echt geniaal onder m’n nieuwe Namaste Claudia Hek trui.
Maar wat is de pest met nieuwe witte gympen?
Die eerste vlek.
Die eerste veeg.
Dat moment dat je voor het eerst achter het rempedaal van je auto blijft hangen.
Of dat je dochter in al haar enthousiasme met haar modderlaarzen er vol bovenop gaat staan.
Eerst ben ik er nog als de kippen bij en poets ik snel de boosdoener naar de vergetelheid.
En dat lukt best met de eerste en de tweede.
Maar na die actie van m’n dochter dacht ik, ‘dank je allerliefste schat!’.
Ik heb het liever zo.
Want die gympen zo wit houden is geen doen en echt genieten doe ik er ook niet van.
Nu ze gedragen zijn, sporen laten zien van een leven, komt de ontspannenheid weer terug en kan het echte genieten beginnen.
Heb ik een boodschap met dit blog?
Vast wel.
Daar waar het normaal gesproken zo duidelijk voor me ligt, komen deze woorden uit m’n vingers en is m’n hoofd hard bezig er een soort mooie moraal in te vinden. Ik zie ‘m niet.
Ik heb het liever zo.
Want de boodschap perfect laten zijn is hetzelfde als witte gympen wit willen houden.
Er zit geen leven in en je bent de godganse dag bezig met poetsen.
Koop spierwitte gympen en doe ze aan naar het bos.
Draag je mooiste feestjurk als je naar het tuincentrum gaat (als dat weer kan..).
Zeg nee tegen een goed bedoeld, maar niet passend cadeau.
En zeg ja tegen wilde plannen.
Negeer wat het hardste roept en omarm wat het beste voelt.
En maak van 2021 het jaar dat je GENADELOOS afrekent met ‘hoe het hoort’ en VOLLEDIG gaat leven zoals de bedoeling is voor jou.
Liefs, Divera