Je kunt die serie kijken op twee manieren.
Ondertussen een beetje swipen op je telefoon en met een half oog naar de televisie. Je krijgt wel mee waar het over gaat, maar je mist net te vaak die korte, veelbetekenende scenes die de serie juist zo briljant maken.
Of je gaat er voor zitten op je favoriete plek, lekker wat te drinken in de buurt, dekentje over je heen en met aandacht kijk je naar wat er gebeurt, de details zien en voelen en helemaal in de ervaring stappen.
Je kunt jezelf voeden op twee manieren.
Gedachteloos doe je alle ingrediënten in de pan, het kan gedachteloos want dit gerecht heb je al 1000x gemaakt. Je hebt niet eens door wat je handen doen en voor je het weet staat er eten voor je neus. En voor je het weet is je bord ook weer leeg en je kunt je nauwelijks herinneringen dat het via je mond naar je maag is gegaan.
Of je neemt de tijd om de ingrediënten klaar te leggen en te bekijken, te genieten van het proces. Je dekt de tafel, laat alle afleiding even voor wat het is en je concentreert je alleen maar op het eten. Hoe het proeft, hoe het smaakt, hoe de temperatuur verschilt hap na hap.
Je kunt jezelf of je partner liefhebben op twee manieren.
Op de automatische piloot je vaste routine afwerken, ondertussen afgeleid raken door gedachtes over werk of de boodschappen.
Of je legt met aandacht alle afleiding aan de kant en gaat met precisie en aandacht te werk, elk signaal gebruiken om door te gaan of juist te stoppen, alert op elke gevoelstrilling, genieten van de onverwachte wendingen die het kan hebben of juist in overgave vallen in hoe je weet dat het zal gaan.
De eerste manier is de routine, het automatisme, snel afgeleid zijn door wat dan ook. Het is vaak eerder mechanisch, je doet de benodigde handelingen, maar je voelt het niet. Niet echt. Niet zoals het kán zijn.
De tweede manier is met aandacht, focus en liefdevolle intentie.
Kijk, even voor de duidelijkheid: er is niets mis met manier 1.
Joh, al zou je je hele leven half naar de tv kijken, gedachteloos eten en de liefde bedrijven op de automatische piloot, wat maakt dat uit!
Maar als jij voelt dat het fijner kan.
Als jij voelt dat het beter kan.
Als jij meer wilt leven in afstemming met wie je écht bent, kun je hiermee wonderen verrichten.
Afstemmen is alles wat je denkt, doet, zegt en gelooft in lijn brengen met je droomleven.
In lijn brengen met je verlangens.
In lijn brengen met wie je écht bent.
En dat kan ook op twee manieren.
Ik zeg altijd, een beetje afstemmen is beter dan helemaal niet.
En toch.
Je kunt schrijven, affirmeren, visualiseren op de automatische piloot.
Je riedeltje afdraaien.
‘Ik verlang ernaar om <<bla bla, ik heb dit al 1000x geschreven, geloof niet echt dat het iets gaat doen, maar ja, hier ben ik weer, wat schreef ik ook alweer altijd, oh ja, nog een paar en dan ga ik koffie zetten>>
‘Vandaag voel ik me <<overvloedig en super zelfverzekerd, ja graag, maar goed, oké, ik heb het opgeschreven, want dat moest van de juf, oh wacht, een pakketje aan de deur, nou ja, morgen weer een dag>>
Of..
Je kiest je plek, met aandacht en liefde.
Steekt een kaarsje aan, misschien hou je van wierook (ik vind het vréselijk, but hey, it’s your party, not mine!)
Je kiest een moment dat je ongestoord kunt schrijven, al is het 5 of 10 minuten.
En je gaat afstemmen, met aandacht, focus en liefdevolle intentie.
Want je weet dat aandacht, focus en liefdevolle intentie het verschil kunnen maken tussen meh.. en Oh. My. God.
Liefs, Divera