Om Schitterend te Leven moet je weten wat je wilt.
Wat JIJ wilt.
En om te weten wat je wilt, wat je ECHT wilt, moet je het allemaal even uitzetten.
De mond snoeren.
Het gesnater laten verstommen.
Alles en iedereen even z’n waffel laten houden.
Of.
Er gewoon even NIET meer naar luisteren.
Stil.
Helemaal stil.
En vanuit die stilte op zoek gaan naar het enige wat telt.
Wat er in jouw hart leeft.
Gewoon, omdat het er leeft.
Luister wat daar is, wat daar voor ideeën vandaan komen, wat daar voor inspiratie zit, wat daar voor unieks en eigens zit. Misschien wel super groots en sterk, misschien klein en kwetsbaar.
Misschien super groots, sterk EN klein en kwetsbaar!
Ik heb het lang de meest confronterende vraag ooit gevonden:
‘Wat zou jij willen?’
Ik wist het antwoord niet.
Echt niet.
En dat gaf allerlei hele rare bijreacties. Want iemand met zo’n grote mond, zij die altijd haantje de voorste is moet toch wat weten? Dus ik zei maar wat. En ik deed maar wat. Vooral waarvan ik dacht dat anderen dat van me verwachtte.
Ik had geen eigen stem.
Helemaal niet.
0%
Ik ging naar de school waar m’n vriendinnetje naar toe ging.
Ik kreeg verkering met de jongen mij aandacht gaf.
Ik ging werken daar waar ze me graag wilde hebben.
Ik voelde frustratie en bij vlagen ook de boosheid. En wat dat precies was wist ik niet. Ik heb het allemaal op de grote drama-hoop gegooid van een turbulente jeugd en afwezigheid van ouders enzo. De ene was dood en de andere dronken. Tja, logisch dat je je dan af en toe niet zo heel gezellig voelt.
Toen wist ik niet precies waar mijn emotionele reacties vandaan kwamen.
Nu weet ik het wel.
Het was mijn IK die in opstand kwam.
Potverdriedubbeltjes!!
Het is nu KLAAR met dat getrut, het is KLAAR met dat gejank en het is al helemaal klaar met dat geouwehoer.
Hier! ‘zei het leven’ en gooide me het verlangen toe om naar Spanje te verhuizen.
Hier! ‘zei het leven’ en plaatste daar prachtig getimed de liefde van mijn leven.
En HIER! ‘zei het leven’ en bracht me op het pad van stil worden van binnen en luisteren naar wat er in me leeft.
Als je eenmaal de stem vanbinnen hebt gehoord, kun je ‘m niet meer uitzetten.
Als je eenmaal voelt wat je wilt doen, kun je niet meer anders.
Wil je niet meer anders.
Het voelt eng, want het is niet wat je gewend bent.
Het voelt eng, want het is niet wat mensen van je gewend zijn.
Het voelt eng, want het is een pad wat nog niet bewandeld is.
Het voelt eng en spannend tegelijk.
Met zo’n kriebel in je buik van ‘ooooooh, dit gaat leuk worden!’
Is het allemaal puppy’s and Rainbows?
Nee natuurlijk niet.
It’s life.
It’s messy, it’s lovely, it’s unpredictable, it’s beautiful.
And it’s mine.
Schitterend Leven.
Ik kan niet anders meer.
Nu jij!
Liefs, Divera